Onno van den Heuvel مدیر جهانی طرح مالی تنوع زیستی برنامه توسعه ملل متحد (BIOFIN) است. او در صحبت با سریانا میترا داس پیش از روز جهانی تنوع زیستی در 22 مه، در مورد اینکه چگونه استراتژی های اقتصادی خاص می توانند به حفظ طبیعت کمک کنند، صحبت می کند:

هسته اصلی کار شما چیست؟

BIOFIN شبکه ای متشکل از 41 کشور است که برای کاهش شکاف های مالی در حفاظت از تنوع زیستی با یکدیگر همکاری می کنند. فرآیند چند مرحله‌ای او با تولید اطلاعات پایه شروع می‌شود، مانند وضعیت بودجه تنوع زیستی در یک کشور، درک مکانیسم‌های موجود و همچنین اینکه کدام استراتژی‌ها می‌توانند تأثیرات منفی بر طبیعت داشته باشند و تحقیق در مورد میزان هزینه‌های یک کشور در حال حاضر برای تنوع زیستی. ما این داده‌های پایه را در نظر می‌گیریم، اضافه می‌کنیم که چقدر به بودجه بیشتری نیاز است و شکاف مالی را برجسته می‌کنیم – سپس یک طرح مالی ملی یا زیرملی برای تنوع زیستی ایجاد می‌کنیم. این شامل اقدامات اولویت دار برای تامین مالی است که توسط ذینفعان ملی و محلی انتخاب شده اند که فکر می کنند پتانسیل پر کردن شکاف مالی را دارند. این شامل مکانیسم‌هایی مانند مالیات، یارانه، اوراق قرضه سبز، افست، فین‌تک و غیره است که باعث افزایش پول و کاهش اثرات منفی ابزارهای مالی موجود می‌شود.ارزش اقتصادی تنوع زیستی چیست؟ چرا بخش خصوصی باید از این موضوع محافظت کند؟
ما حتی از ارزش اقتصادی کامل تنوع زیستی با بسیاری از گونه های روی زمین که هنوز مستند نشده اند، نمی دانیم. ما تنها بخشی از تصویر را می دانیم، اما حتی با وجود آن، ارزش کل خدمات اکوسیستم، مانند گرده افشانی محصولات، تصفیه آب، ترسیب کربن و غیره، بین 125 تا 140 تریلیون دلار در سال تخمین زده می شود – این به طور قابل توجهی بیشتر از جهانی است. تولید ناخالص ملی.

بخش خصوصی به دلایل متعدد باید به حفاظت از تنوع زیستی کمک کند. دلایل ذاتی وجود دارد که به موجب آن هر انسانی وظیفه دارد دیگران را از آسیب حفظ کند – ما نمی خواهیم ببینیم دلفین های رودخانه یا کرگدن ها راه دودو و ماموت پشمالو که اکنون منقرض شده اند را طی می کنند. دلایل قانونی نیز وجود دارد – تقریباً همه کشورها کنوانسیون تنوع زیستی (CBD) را امضا کرده اند. اکنون این بخشی از قوانین و تعهدات ملی است. دسامبر گذشته، یک استراتژی جدید برای دهه آینده در مونترال به تصویب رسید که اهداف اختصاصی برای بخش خصوصی دارد – بخش بسیار مهم این است که شرکت‌ها شروع به اندازه‌گیری اثرات، وابستگی‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با ریسک در طبیعت می‌کنند تا مطمئن شوند که این کار را نمی‌کنند. حمایت از اقداماتی که به محیط زیست آسیب می زند. گروه کاری برای افشای مالی مرتبط با طبیعت (TNFD) روشی را ارائه می دهد که به موجب آن شرکت ها می توانند تأثیرات سرمایه گذاری های خود را اندازه گیری کنند.

خطر سرمایه گذاری در از دست دادن طبیعت برای مدت بسیار طولانی دست کم گرفته شده است، مشابه فرآیندهایی که باعث تغییرات آب و هوایی شد – این اکنون ما را به نقض احتمالی مرزهای سیاره ای سوق داده است. مجمع جهانی اقتصاد، از دست دادن طبیعت را به عنوان یکی از پنج خطر بزرگ برای اقتصاد جهانی طبقه بندی می کند که نگرانی بزرگی برای مشاغل است. همچنین، بازار محصولات سبز، ارگانیک و پایدار تنها با افزایش آگاهی مشتریان از آسیب های زیست محیطی در سطح جهانی در حال گسترش است. این نیز باید به بسیاری از شرکت ها علاقه مند باشد.

برخی معتقدند حفاظت از تنوع زیستی نمی تواند بر رشد، به ویژه در اقتصادهای در حال توسعه، غلبه کند – دیدگاه شما چیست؟
من فکر می کنم که ما باید تنوع زیستی و اقتصاد را به عنوان دو نهاد مجزا نبینیم، زیرا آنها در واقع عمیقاً یکپارچه هستند. تنوع زیستی فراتر از حیات وحش و مناطق حفاظت شده است. کشاورزی از خاکی استفاده می‌کند که میزان تولید آن به دلیل تنوع زیستی آن است که شامل کرم‌ها، باکتری‌ها و غیره است. بخش‌های مهمی مانند گردشگری و پزشکی که به شدت به طبیعت وابسته هستند و همچنین توسعه شهری که به درختان و گیاهان برای تمیز کردن هوا، جذب کربن و دفع کربن نیاز دارند را در نظر بگیرید. کاهش هزینه های جدی سلامت طبیعت و اقتصاد بسیار نزدیک به هم ادغام شده اند. اکنون باید این پیوندها را برای هر بخش بررسی کنیم.

BIOFIN از چه ابزارهای مالی برای ایجاد صندوق های تنوع زیستی استفاده می کند؟
ما چنین ابزارهایی را که در سطح جهانی استفاده می شوند، ترسیم کرده ایم و آنها را در کاتالوگ راه حل های مالی در وب سایت خود (www. biofin.org) قرار داده ایم. به عنوان مثال، کار ما در فیلیپین وجود دارد که در آن به تولید پیشنهادهای بودجه عمومی جدید برای 90 منطقه حفاظت شده کمک کردیم – این امر باعث افزایش 40 میلیون دلاری تخصیص جدید شد. در مالزی، ما از ابزاری به نام «انتقالات مالی زیست‌محیطی» حمایت کردیم. این بدان معناست که نحوه تخصیص بودجه به ایالت‌ها طبیعت را در نظر می‌گیرد، از جمله «سود سهام طبیعی» در فرآیند تخصیص – این 180 میلیون دلار درآمد داشته است. سرمایه‌گذاری جمعی یکی دیگر از مکانیسم‌های نوآورانه است – در کاستاریکا، چنین کمپینی برای جنگل‌کاری بیش از 1.7 میلیون دلار از بخش‌های دولتی و خصوصی و افراد ایجاد کرد. در اندونزی، ما روی اوراق قرضه سبز کار کردیم و به شناسایی سرمایه گذاری های حدود 2.7 میلیون دلاری در حفاظت از پرندگان کمک کردیم. ما در حال کار روی 200 راه حل مالی مختلف در کشورهای مختلف هستیم.

برخی از مهم ترین اما نادیده گرفته شده ترین ابزارهای مالی که می توانند باعث از بین رفتن تنوع زیستی شوند، کدامند؟
یکی از موارد بسیار رایج، یارانه هایی است که به کودهای شیمیایی در سراسر جهان داده می شود. هدف آنها بهبود بهره وری کشاورزی است – با این حال، آنها تأثیرات منفی بر حشرات و پرندگان، چرخه آب و سلامت انسان دارند. تبدیل زمین و جنگل زدایی نیز مانند شیوه های ماهیگیری ناپایدار یارانه دریافت می کند. ما دریافته‌ایم که حدود 800 میلیارد دلار از چنین یارانه‌های مخرب طبیعت در سطح جهان وجود دارد. اکثر دولت‌ها در حال حاضر یارانه‌های خود را برای تأثیراتی که بر طبیعت می‌گذارند بازنگری نمی‌کنند – ما باید این مکانیسم‌های غربالگری مهم را بهبود دهیم.

نظرات بیان شده شخصی است