این هفته، سازمان ملل به جهان اطلاع داد که هند اکنون پرجمعیت ترین کشور آن است. طبق گزارش سازمان ملل متحد، در حال حاضر 1.428 میلیارد نفر در هند زندگی می کنند، در حالی که این رقم در چین تنها 1.426 میلیارد نفر است. هنگامی که از سخنگوی وزارت خارجه چین در این مورد پرسیده شد، سخنی رد کرد: “می خواهم به شما بگویم که سود تقسیمی جمعیت به کمیت بستگی ندارد بلکه به کیفیت نیز بستگی دارد.”

من دوست دارم به شکلی پاسخ دهم – با این تفاوت که حتی نمی دانم ادعای سازمان ملل درست است یا خیر. آیا ما در حال حاضر بزرگترین کشور جهان هستیم؟ شاید. اما بیشتر پیش‌بینی‌ها از جمعیت هند بر اساس داده‌های چند دهه گذشته است، زیرا هند از سال 2011 سرشماری مناسبی انجام نداده است.

انتخابات پارلمانی هند، هر پنج سال یکبار، به طور کلی به عنوان تاثیرگذارترین تمرین عمومی جهان شناخته می شود. از برخی جهات، سرشماری هند از نظر مقیاس، کارایی و یکپارچگی قابل توجه تر است. هر دهه یک بار، برای بیش از یک قرن، ویژگی های هر سرخپوستی و خانواده آنها برشمرده شده است.

با این حال، در سال 2020، هند مبتلا به بیماری همه گیر سرشماری را به تعویق انداخت و در ابتدا ادعا کرد که به صورت آنلاین تغییر خواهد کرد – همانطور که برای مثال در ایالات متحده آزمایش شد. با این حال، اوضاع در هند و سایر جاها به حالت عادی بازگشته است و هیچ نشانه ای از آمادگی برای سرشماری، چه آنلاین و چه غیرحضوری وجود ندارد.

دولت فعلی هند تا حدودی رابطه سختی با داده ها دارد. بررسی‌ها و محاسبات مختلف، از حساب‌های درآمد ملی گرفته تا الگوهای مصرف خانوارها و داده‌های شغلی، در هفت سال گذشته لغو یا بررسی شده‌اند.

این سرشماری قرار بود حتی از نظر سیاسی انفجاری بیشتری داشته باشد. در هند بسیار متنوع، سرشماری آخرین حرف را در مورد اندازه نسبی گروه های مختلف می دهد. و این اعداد نه تنها قدرت رای آنها را در هند دموکراتیک تعیین می کند، بلکه توزیع رفاه و خدمات عمومی را نیز تعیین می کند. بدون سرشماری دقیق، سیاستگذاران هندی در تاریکی دست و پا می زنند.

متأسفانه، ترکیب جمعیتی هندی‌ها – در چه طبقه‌ای متولد شده‌اند، کجا زندگی می‌کنند و چه دینی دارند – اکنون بسیار بحث‌برانگیز است. برای مثال، کاست را در نظر بگیرید. از سال 1931، هند ترکیب دقیق طبقاتی جمعیت خود را تعیین نکرده است. و با این حال، سیستم اقدام مثبت عظیم ما – با سهمیه های شغلی و آموزشی که برای گروه های مختلف طبقه در نظر گرفته شده است – بر این داده ها استوار است. هر گونه تغییر بزرگ در اعداد مسلماً بر بسیج سیاسی مبتنی بر کاست تأثیر می گذارد و دولت تمایلی به انجام این شمارش ندارد.

بعد دین است. اگر تعداد اقلیت‌ها «بیش از حد» افزایش یافته باشد، جناح راست اعتراض می‌کند. اگر این کار را نکرده اند، برای سیاستمداران سخت تر می شود که به هندوها بگویند که آنها در خطر جمعیتی هستند.

در همین حال، این سرشماری همچنین قرار بود اولین گام در جهت ایجاد ثبت ملی شهروندان باشد – طرحی که همراه با تغییراتی در قانون شهروندی، اعتراضات گسترده سراسری را در سال 2019 به دلیل ترس از اینکه می تواند بسیاری از مسلمانان هند را بی تابعیت کند، برانگیخت. هیچ کس مشتاق نیست که دوباره آن بحث را شروع کند.

حتی بالقوه مشکل‌سازتر اعداد برای گروه‌های زبانی و ریشه‌های دولت است. هند کشوری با دو نیمه است: یکی با جمعیتی که به سرعت در حال رشد است و دیگری به همان سرعت پیر می شود. طبق برآوردهای دولت، تا سال 2041، ایالت شمالی بیهار 50 میلیون نفر را به جمعیت 104 میلیونی خود در سرشماری سال 2011 اضافه خواهد کرد. در همین حال، ایالت جنوبی تامیل نادو شروع به کوچک شدن کرده است. بدتر از آن، ایالت های در حال کوچک شدن بیشتر توسط احزاب قوی منطقه ای اداره می شوند، به زبان شمال صحبت نمی کنند و بسیار ثروتمندتر هستند.

تعداد جدید جمعیت ممکن است به این معنی باشد که سهم این ایالت‌ها از کرسی‌های پارلمان ملی کاهش می‌یابد و باعث می‌شود که آنها در تصمیمات دهلی نو صدای کمی داشته باشند. نقل و انتقالات بین منطقه ای در هند که در حال حاضر بالاست، افزایش خواهد یافت. یکی از وزیران دارایی ایالتی شکایت کرده است که ارسال مالیات های محلی به شمال “مثل ریختن پول به پایین چاه است”.

بالاخره اشتغال هست هند اطلاعات قابل اعتمادی در مورد تعداد شغل ایجاد شده برای صدها میلیون جوان خود ندارد. دو نظرسنجی دولتی مبنی بر تخمین بیکاری در سال‌های 2017 و 2018 بسته شدند. اما سرشماری سال 2011 به ما نشان داد که 28 درصد از خانوارها افرادی را داشتند که «جویای کار یا در دسترس هستند» و 47 میلیون بیکار بین 15 سال و سن داشتند. 24، نرخ بیکاری جوانان 20٪. اگر این نرخ افزایش یافته باشد، خبر بسیار بدی برای دولتی خواهد بود که خود را به سوی هند جوان آرزومند می‌سپارد.

سرشماری همچنین به ما می گوید که چه تعداد از هندی ها به مراقبت های بهداشتی دسترسی دارند و چقدر تحصیل کرده اند. این به ما می گوید که آیا آنها مجبور شده اند برای کار مهاجرت کنند. به طور خلاصه، به سؤال تا حدودی نادیده گرفته شده سخنگوی چینی درباره «کیفیت» پاسخ خواهد داد.

در حال حاضر، به نظر می رسد هند برای پاسخ آماده نیست. هند ممکن است امروز بزرگترین کشور جهان باشد و احتمالا برای همیشه خواهد بود. اما نمی‌توانیم بدانیم هند چگونه جهان خود را شکل خواهد داد – زیرا نمی‌دانیم هندی‌ها چه کسانی هستند.