شیخ خلیفه بن سلمان آل خلیفه ، نخست وزیر باسابقه بحرین ، ناآرامی های مکرر مخالفت ها را در تقریباً نیم قرن کار در این کشور سرکوب کرد و از منتقدان بهار عربی بود و گفت این فقط باعث “مرگ ، هرج و مرج و ویرانی” برای اعراب شده است.

خبرگزاری دولتی بحرین گفت: شیخ خلیفه ، باسابقه ترین نخست وزیر جهان ، روز چهارشنبه در بیمارستان کلینیک مایو در ایالات متحده درگذشت.

شیخ خلیفه که از سال 1971 روزبه روز در حال اداره بحرین است ، برای دهه ها به عنوان شخصیت مسلط در دولت ، دشمن ایران ، دوست عربستان سعودی و مدافع خاندان آل خلیفه این کشور دیده می شد.

شیخ خلیفه با مخالفت عمدتاً شیعیان مسلمان به عنوان مانع اصلی اصلاحات در پادشاهی تحت سلطه اهل سنت ، مورد انتقاد شدید قرار گرفت و اعتراض عمومی را به زندان انداخت. منتقدان می گویند بسیاری در بازداشت شکنجه یا بدرفتاری کرده اند ، اتهامی که بحرین به شدت آن را رد می کند.

نخست وزیر از زمان استقلال بحرین از انگلیس ، شیخ خلیفه ، 84 ساله ، عموی پادشاه حمد ، به طور معمول توصیف مخالفان از او را به عنوان مردی که مسئول بیشترین بن بست مکرر در تلاش های اصلاحات سیاسی است ، رد کرد.

وی در سال 2012 به روزنامه اشپیگل آلمان گفت: “باور كنید اگر موقعیت من به تنهایی دلیل ناآرامی ها بود ، پس من سال گذشته از دفتر خود كنار می آمدم. اما این فقط بهانه دیگری از سوی مخالفان است.”

وی در پاسخ به سخنی مبنی بر اینکه مدتها خدمت غیرمعمولی بوده است ، به مجله گفت: “پس چه؟ سیستم های دموکراتیک بسیار متفاوت هستند … چرا ما نیز نمی توانیم متفاوت باشیم؟”

بحرین ، متحد سلطنت همرزمان سنی عربستان سعودی و محل استقرار ناوگان پنجم ایالات متحده ، از زمان تظاهرکنندگان شیعه که در فوریه 2011 به خیابان ها آمدند و خواستار دموکراسی بیشتر بودند ، شاهد ناآرامی های دوره ای بود. بسیاری نیز خواستار استعفای شیخ خلیفه شدند.

پاسخ استرن به عدم اعتراض

مقامات اعتراضات سال 2011 را سرکوب کردند و قدرت شیعه خلیج فارس را به دامن زدن به ناآرامی ها متهم کردند – اتهامی که تهران و مخالفان آن را رد می کنند. شیخ خلیفه گفت کسانی که خواستار خشونت در بحرین شدند تروریست هایی بودند که مورد حمایت ایران و حزب الله لبنان مورد حمایت ایران بودند ، اتهاماتی که آنها انکار کردند.

مخالفان بحرین از تبعیض علیه شیعیان در مناطقی مانند کار و خدمات عمومی شکایت دارند و خواستار سلطنت مشروطه با حکومتی هستند که از میان پارلمان منتخب دموکراتیک انتخاب شود.

دولت تبعیض را انکار می کند.

طرفداران شیخ خلیفه می گویند او برای تبدیل بحرین از وابستگی مجازی به نفت به عنوان منبع اصلی درآمد به یک مرکز بانکی و مالی و یکی از بزرگترین تولید کنندگان آلومینیوم در خاورمیانه ، بیش از هر کس تلاش کرد.

اما پاسخ شدید وی به اعتراضات دموکراسی خواهی در بحرین در سال 2011 – و انتقاد از ناآرامی های مشابه در سرتاسر جهان عرب – بر آنچه که بسیاری از آنها مشخصه مشخصه حرفه وی بود ، یعنی دفاع سرسختانه از حکومت دودمان ، تأکید کرد.

“فکر می کنید من خوشحالم که می بینم در همه این کشورها چه اتفاقی افتاده است؟” او به اشپیگل گفت. “این” بهار عربی “نیست. بهار با گلها ، مردم شاد و عشق مرتبط است – نه مرگ ، هرج و مرج و ویرانی.”

در یک تحقیق بین المللی در نوامبر 2011 گفته شد که 35 نفر در شورش بحرین جان خود را از دست دادند. کشته شدگان عمدتاً معترض بودند اما شامل پنج پرسنل امنیتی و هفت خارجی بودند.

به دنبال این قیام ، محاکمات گسترده به امری عادی بدل شد و تعداد زیادی از مردم از جمله چهره های برجسته مخالف و فعالان حقوق بشر زندانی شدند. بسیاری دیگر به خارج از کشور فرار کردند.

سو AB استفاده “سيستماتيك”

منتقدان گفتند که نخست وزیر مسئولیت سوuses استفاده از نیروهای امنیتی در سال 2011 را که توسط گروه های مدافع حقوق بشر ادعا شده بود ، بر عهده داشت ، زیرا به نظر می رسید این رفتارهای منظمی از سوی دولت است.

گفتگوهای آشتی بین مقامات و مخالفان نتوانست تنش ها را کاهش دهد و بی اعتمادی بین مخالفان و آل خلیفه همچنان زیاد است.

در سال 2016 دادگاهی با تشدید سرکوب مخالفان ، گروه اصلی مخالف شیعه الوفاق را به اتهام کمک به تقویت خشونت و تروریسم منحل کرد.

یک نقطه عطف در زندگی شیخ خلیفه با انقلاب سال 1979 ایران به رهبری روحانیون شیعه که بحرین و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس آن را آتش سوزی توسعه طلبی می دیدند تا قدرت های سنی رقیب ، به ویژه بحرین با اکثریت شیعه را تضعیف کنند.

اما در جنگ 1980 و 1988 ایران و عراق ، بحرین با وجود کشف آنچه بحرین گفت تلاش برای کودتای طرفدار ایران در 1981 و دیگری در 1986 ، روابط خوبی با هر دو کشور حفظ کرد.

شیخ خلیفه به عنوان نخست وزیر ، امور دولتی روزانه را تحت نظر امیر فقید شیخ عیسی بن سلمان آل خلیفه ، که در سال 1999 درگذشت ، و در زمان جانشین وی پادشاه حمد اداره می كرد.

او محکم در برابر ناآرامی های چهار ساله شیعیان در سال 1994 ایستاد و هزاران فعال را به زندان فرستاد. اعتراضات ، خواستار اصلاحات سیاسی و اقتصادی ، در سال 1998 کاهش یافت.

وی همچنین روابط خوبی با کشورهای عربی برقرار کرد. اما در ژوئن 2017 بحرین به همراه عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و مصر روابط دیپلماتیک و تجاری خود را با قطر قطع كرد و آن را به حمایت از تروریسم متهم كرد. قطر این اتهام را رد کرده و همسایگان خود را به تلاش برای محدود کردن حاکمیت خود متهم می کند.

در ماه مه سال 2019 ، شیخ خلیفه با یک تماس تلفنی با امیر قطر اولین روز از ماه رمضان را در یک تعامل نادر بین گروه متخاصم ملتها برگزار کرد ، اگرچه دولت در منامه نشان از تغییر موضع سیاسی نداد.

شیخ خلیفه در سال 1985 دچار حمله قلبی شدیدی شد. پس از حمله قلبی دوم در ژوئیه 1988 ، وی در ریاض پایتخت عربستان تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفت.