چادرهایی که بر روی تراکتور نصب شده است ، افرادی که مشغول خرد کردن سبزیجات برای تهیه غذا هستند ، صفحات خورشیدی برای شارژ تلفن های همراه ، اردوگاه های پزشکی و حتی قلیان – زمانی که جاده ای پر از ترافیک بود ، مرز تیکری دهلی اکنون به “پند” (روستا) شبیه است.

ساکنان این روستا کشاورزانی هستند که عمدتاً از همسایگان پنجاب آمده اند و خواستار لغو سه قانون اصلاحات کشاورزی در این مرکز هستند.

گورونام سینگ 50 ساله که از منطقه مانسای پنجاب آمده بود ، می گوید: “این خانه در آینده نزدیک خانه ما خواهد بود زیرا درگیری طولانی خواهد بود. ما اینجا هستیم تا بمانیم.”

وی گفت: “ما همه چیز در اینجا زیاد داریم. حداقل برای مدت شش ماه مواد کافی داریم.”

این کشاورزان از زمانی که 9 روز پیش در دروازه دهلی فرود آمدند ، هر روز “لانگر” را برای تغذیه بیش از 5000 نفر از جمله افراد محلی و کسانی که از محل اعتراض بازدید می کنند ، آماده می کنند.

پزشکان اردوگاه های پزشکی ایجاد کرده اند تا به کشاورزان خود که برای داشتن اعتراض خود جسارت زمستان می ورزند ، ادامه دهند. تهدید ویروس کرونا نیز در مکانی رخ می دهد که تعداد کمی از آنها ماسک صورت می زنند یا فاصله اجتماعی را حفظ می کنند.

با این حال ، این مانع معترضان نمی شود.

گورونام ، که در تاریخ 26 نوامبر از خانه عزیمت کرد ، بلافاصله پس از ورود به مرز تیکری از درد قفسه سینه شکایت کرد و به بیمارستان رام مانوهار لوهیا در اینجا ارجاع شد.

وی پس از ترخیص از بیمارستان ، ترجیح داد در کنار سایر معترضان بماند.

گورونام گفت: “ما از پنجاب هستیم ، هر کجا که برویم عشق را گسترش می دهیم. نه ویروس کرونا و نه زمستان نمی توانند مانع جنگ ما شوند.”

استراحت روی تراکتور خود ، رام سینگ ، که اهل منشا است ، گفت که او و عموی پیرش تا زمان لغو قوانین مزرعه برنخواهند گشت.

رام گفت آنها از روستای خود حمایت كامل دارند و از هر خانواده حداقل یك نفر به اعتراض در اینجا پیوسته است.

بیش از 500 تراکتور در امتداد جاده یکی پس از دیگری به صف شده اند. پوسترهایی با پیام های بسته شده مانند “بدون کشاورز ، بدون غذا ، تولید ناخالص داخلی ، بدون آینده” بسته شده اند.

این پوسترها توسط گروهی از کشاورزان ، بیشتر جوانان ساخته می شوند.

هانی ، دانشجوی سال دوم کارشناسی که کلاس های آنلاین خود را برای پیوستن به اعتراض متوقف کرد ، مشغول ساختن چنین پوستری است. در آن آمده است: “ما کشاورز هستیم ، نه تروریست”.

“من پسر یک کشاورز هستم. اگر امروز برای حقوق جامعه کشاورز مبارزه نکنم ، چنین تحصیلاتی چه فایده ای دارد؟” او می پرسد.

برخی از سامری های خوب صفحات خورشیدی را در محل اعتراض نصب کرده اند تا کشاورزان بتوانند تلفن های همراه خود را شارژ کنند ، در حالی که بسیاری از گروه های محلی چیزهایی مانند آب ، صابون ، میوه های خشک و مواد دفع پشه را تهیه می کنند.

توالت های موقت نیز در مرز تکری ایجاد شده است.

کشاورزان با تأیید حمایت ، گفتند که مردم نه تنها درهای خود را به روی آنها باز کرده اند بلکه قلب آنها را نیز باز کرده اند.

سندیپ شارما ، كه یك كارگاه كوچك در این منطقه را اداره می كند ، لوله هایی را برای اطمینان از داشتن آب کافی برای كارهای روزانه مانند حمام و شستن لباس ، برای كشاورزان در نظر گرفته است.

شارما گفت: “این کشاورزان مهمان ما هستند. آنها ستون فقرات ما هستند.”

وی گفت: “آنها برای ما غذا تولید می كنند. اگر امروز بتوانیم به آنها كمك كنیم ، خود را خوشبخت می دانیم.”

وی افزود: “طی یک هفته ، ما با آنها رابطه نزدیک برقرار کرده ایم. وقتی آنها صبحانه یا ناهار می خورند ، آنها اصرار دارند که به آنها بپیوندیم.”

کریشنان ، که اکسیژن پزشکی را تأمین می کند ، اتصال برق را از طریق فروشگاه خود به کشاورزان برای شارژ تلفن های همراه خود گسترش داده است.

پیش بینی می شود سه قانون مزرعه در ماه سپتامبر به تصویب برسد ، “اصلاحات” را در بخش کشاورزی با حذف واسطه ها و اجازه دادن به کشاورزان برای فروش محصولات خود در هر نقطه از کشور ایجاد کند.

کشاورزان نگران هستند که با این قوانین شبکه ایمنی حداقل قیمت پشتیبانی (MSP) از بین می رود و ماندیس هایی که درآمد را تضمین می کنند از بین می روند. اما دولت می گوید که سیستم MSP ادامه خواهد یافت و قوانین جدید به کشاورزان گزینه های بیشتری برای فروش محصول خود می دهد.

کشاورزان ، که دور چهارم گفتگوها با دولت را اواخر روز شنبه برگزار می کنند ، خواستار “بهارات باند” در 8 دسامبر شده و تهدید به اشغال میدان های عوارض شده اند.