هنگامی که تاریکی بر روی روستای نیو کیتلمانبی در حدود 40 کیلومتری پایتخت ایمفال، که از هر طرف توسط جنگلی انبوه احاطه شده بود، به آرامی حرکت کرد.

ارتش و پرسنل تفنگ اسام که روز جمعه به روستای منطقه کانگ پوکپی در لبه دره ایمفال حمله کرده بودند، در جستجوی اسلحه بودند.

یک مقام ارشد ارتش به PTI گفت: “در چند روز گذشته، ما مشاهده کردیم که جوامع با سلاح گرم به یکدیگر حمله می کنند. در برخی موارد، مردم کشته می شوند… این ظهور ناگهانی سلاح ها کل روند صلح را به تاخیر می اندازد.”

در حمله غافلگیرانه به روستای نیو کیتلمانبی، جایی که این خبرنگار PTI سربازان را همراهی می کرد، یک تفنگ لوله ای کشوری و انبار عظیمی از مواد منفجره به همراه یک تفنگ بادی و یک بسته خالی کارتریج کشف شد.

در پی ناآرامی‌های قومی پیش از این، گروه‌های هوشیار مسلح قانون را در بخش‌هایی از مانیپور به دست گرفته‌اند و بدین ترتیب روند صلح را پیچیده کرده‌اند. در برخی مواقع، گروه‌های شبه‌نظامی به این منازعه ملحق شده‌اند و یک کوکتل ناپایدارتر از تنش‌های قومی ایجاد می‌کنند.

این افسر ارتش که خواست نامش فاش نشود، گفت که آنها اکنون بر روی توقف چنین عناصری متمرکز شده اند که بازگشت وضعیت عادی به کشور را تهدید می کنند.

“ارتش هند و تفنگ های آسام تصمیم گرفته اند عملیات جستجوی غافلگیرانه را در روستاهای جوامع مختلف انجام دهند. ما هیچ جامعه خاصی را هدف قرار نمی دهیم.” هدف ما این است که جلوی آن فردی را در کل روستا بگیریم که با حمل آن جامعه دیگر را تهدید می کند. بازوها ما در حال توقیف چنین سلاح‌هایی هستیم و همچنین آنها را دستگیر می‌کنیم.”

این مقام مسئول در مورد عملیات روز جمعه گفت که روستای نیو کیتلمانبی در مجاورت بزرگراه ملی-37 است که در حال حاضر تنها راه نجات مانیپور است.

“ما گزارش هایی داشتیم مبنی بر اینکه مردم روستا سلاح گرم و مواد منفجره دارند. هدف اصلی ما حفاظت از بزرگراه است تا هیچ حادثه ناگواری در آنجا رخ ندهد. حدود 250 کامیون روزانه از این جاده استفاده می کنند و وسایل ضروری را حمل می کنند.

وی افزود: “بنابراین، ما یک جستجوی غافلگیرانه انجام دادیم و مواد منفجره و یک تفنگ بادی را کشف کردیم. با این حال، تفنگ بادی به بزرگان روستا تحویل داده شد زیرا می توان آن را بدون مجوز نگهداری کرد.”

خبرنگار PTI با بازدید از روستا که روی یک تپه قرار دارد، سنگرها و سنگرهایی را دید که به منظور جلوگیری از هرگونه حمله از سوی جامعه مقابل ساخته شده بودند.

بسته های خالی کارتریج در نزدیکی یکی از پناهگاه ها پخش شده بود. راه از تپه بالای روستا با گذاشتن الوارها و بوته ها به طور کامل مسدود شده بود، هرچند ورودی بزرگراه همچنان باز بود. این نیرو همچنین از کل تمرین عملیات جستجو فیلمبرداری کرد.

یک زن که خانه اش تفتیش شد، ادعا کرد که پرسنل امنیتی یک روز در میان می آیند و به نام عملیات جستجو آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دهند.

با این حال، مقامات ارتش این موضوع را تکذیب کردند و گفتند که این حملات بر اساس اطلاعات اطلاعاتی انجام شده است و جوخه هایی که به بیرون فرستاده شده بودند، دارای سربازان زن از تفنگ های آسام بودند تا اطمینان حاصل کنند که زنانی که خانه هایشان بازرسی می شود سالم می مانند.

درگیری‌ها در مانیپور پس از تشکیل «راهپیمایی همبستگی قبیله‌ای» در نواحی تپه‌ای در 3 مه در اعتراض به درخواست جامعه میتی برای وضعیت قبیله برنامه‌ریزی شده (ST) در مانیپور آغاز شد.

قبل از این خشونت، تنش بر سر اخراج روستاییان کوکی از زمین های جنگلی ذخیره شده بود که به یک سری آشوب های کوچکتر منجر شد.

میتی ها حدود 53 درصد از جمعیت مانیپور را تشکیل می دهند و بیشتر در دره ایمفال زندگی می کنند. قبایل – Nagas و Kukis – 40 درصد دیگر جمعیت را تشکیل می دهند و در نواحی تپه ای ساکن هستند.

درگیری های قومی بیش از 70 کشته بر جای گذاشت و حدود 10000 نیروی ارتش و نیروهای شبه نظامی مجبور شدند برای بازگرداندن وضعیت عادی به این ایالت شمال شرقی مستقر شوند.