مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) ، که می تواند در پایان اجلاس چهار روزه ASEAN در هانوی تصویب شود ، به تدریج تعرفه ها را کاهش می دهد و هدف آن مقابله با حمایت از حمایت ، افزایش سرمایه گذاری و جابجایی آزادانه کالاها در منطقه است.
جنگ تجاری آمریكا و چین و عقب نشینی “اول آمریكا” رئیس جمهور آمریكا از “محور” سلف باراك اوباما به سمت آسیا انگیزه ای برای اتمام RCEP داده است ، كه به طور گسترده ای به عنوان شانس پكن برای تنظیم دستورالعمل های تجارت منطقه ای در غیاب واشنگتن دیده می شود.
با این حال ، پیروزی انتخابات ایالات متحده توسط جو بایدن ، دموکرات ، می تواند این مسئله را به چالش بکشد ، معاون سابق رئیس جمهور از بازگشت به چند جانبه گرایی قوی تر ایالات متحده خبر داد.
RCEP درباره چیست؟
RCEP شامل چین ، ژاپن ، کره جنوبی ، استرالیا ، نیوزیلند و 10 عضو انجمن ملل آسیای جنوب شرقی (ASEAN) – برونئی ، ویتنام ، لائوس ، کامبوج ، تایلند ، میانمار ، مالزی ، سنگاپور ، اندونزی و فیلیپین است.
هند درگیر بحث های قبلی بود اما سال گذشته این تصمیم را رد کرد.
یکی از بزرگترین معاملات این قرارداد این است که اعضای آن قبلاً توافق نامه های مختلف دوجانبه یا چندجانبه ای برقرار کرده اند ، بنابراین RCEP براساس این پایه ها بنا می شود.
این امکان را برای یک مجموعه از قوانین مبدا فراهم می کند تا واجد شرایط کاهش تعرفه ها با سایر اعضای RCEP باشد. مجموعه ای معمول از مقررات به معنای رویه کمتر و جابجایی آسان کالاها است.
این امر شرکت های چند ملیتی را به سرمایه گذاری بیشتر در منطقه ، از جمله ساختن زنجیره های تأمین و مراکز توزیع ، ترغیب می کند.
اهمیت ژئوپلیتیک آن چیست؟
ایده RCEP در سال 2012 شکل گرفت و به عنوان راهی برای مقابله با نفوذ فزاینده ایالات متحده در آسیا و اقیانوسیه در زمان اوباما برای چین ، بزرگترین وارد کننده و صادرکننده منطقه شناخته شد.
مذاکرات برای “توافق نامه بزرگ منطقه ای” به رهبری ایالات متحده که در آن زمان به عنوان مشارکت ترانس اقیانوس آرام (TPP) شناخته می شد – توافق نامه تجاری امضای اوباما – در حال پیشرفت قوی بود و چین در میان 12 عضو آن نبود.
جنبش RCEP با ترامپ در سال 2017 ایالات متحده را از TPP خارج کرد و معمار اصلی آن و دو سوم از تولید 27 تریلیون دلاری تولید ناخالص داخلی اتحادیه را برداشت. به توافق نامه جامع و مترقی مشارکت بین اقیانوس آرام (CPTPP) تغییر نام داد و شامل هفت عضو RCEP است.
چین به عنوان منبع اصلی واردات و مقصد اصلی صادرات برای بیشتر اعضای RCEP ، از مزایای این کشور برخوردار است و از موقعیت مناسبی برای شکل دادن قوانین تجارت و گسترش نفوذ خود در آسیا و اقیانوسیه برخوردار است ، موضوعی که اوباما آشکارا سعی در جلوگیری از آن داشت.
RCEP با CPTPP چه تفاوتی دارد؟
RCEP تمرکز زیادی بر کاهش تعرفه ها و افزایش دسترسی به بازار دارد اما در حد CPTPP هماهنگ نیست و کمتر جامع دیده می شود.
این در مقایسه با CPTPP به امتیازات سیاسی یا اقتصادی کمتری نیاز دارد و RCEP تأکید کمتری بر حقوق کار ، حمایت از محیط زیست و مالکیت معنوی و سازوکارهای حل اختلاف دارد ، اگرچه مقررات مربوط به رقابت را شامل می شود.
اندازه بازار RCEP تقریباً پنج برابر بیشتر از CPTPP است ، تقریباً دو برابر ارزش تجارت سالانه و تولید ناخالص داخلی.
آیا ریاست جمهوری پیشنهاد باید چیزی را تغییر دهد؟
بایدن از بازگشت به رویکرد چندجانبه دولت اوباما خبر می دهد ، اما صحبت در مورد معاملات تجاری با توجه به چالش های بزرگی که در جبهه داخلی در انتظار اوست و خطر برهم زدن اتحادیه هایی که به انتخاب وی کمک کردند ، ممکن است زود باشد.
انتظار می رود اولویت های تجاری وی معطوف به همکاری با متحدان برای اعمال فشار مشترک بر چین بر سر تجارت و فشار بر تغییر در سازمان تجارت جهانی باشد. پیوستن مجدد CPTPP به شکل فعلی ممکن است به زودی در چشم نماند.
اتحادیه های کارگری و مترقیانی که از انتخابات بایدن حمایت می کردند ، قبلاً در مورد توافق نامه های تجارت آزاد بدبین بودند. وی عناصر کسانی را در تیم انتقال خود گنجانده است و ممکن است به او توصیه شود از صنایع آسیب پذیر مانند فولاد و آلومینیوم محافظت کند.
با این حال ، نشانه های قصد بایدن برای اتصال مجدد در آسیا و اقیانوسیه به طور گسترده ای مورد استقبال قرار می گیرد ، از جمله به عنوان توازن در برابر چین.