این شاید اولین باری بود که بیهار شاهد بود بسیاری از صندلی های مونتاژ با چنین رقابت های نزدیک مبارزه می کردند.

این نشان می دهد که علی رغم یک ضد قدرت گسترده تر علیه دولت نیتیش کومار ، تعداد زیادی از رای دهندگان وجود داشتند که واقعاً خواهان تغییر رژیم نبودند. کومار تقریباً 15 سال بیهار را اداره کرد ، ایالتی که در آن کشور هنوز هم عمیقا جناحی است ، گروه های اجتماعی و هویت های مختلفی سعی می کنند سهم خود را بدست آورند. قطبش عمومی را به آن بیفزایید ، که از این طریق قشرهای فوقانی ظاهر شدند و سعی کردند به “بحار حاکم” بازگردند.

این آرزو از زمانی که آجی بیشت ، معروف به یوگی آدیتیانات ، راجپوت ، به عنوان وزیر ارشد در سال 2017 در همسایگی اوتار پرادش انتخاب شد ، قویتر شده است. لباس های Rajput مانند Karni Sena و Hindu Yuva Vahini ، تاسیس شده توسط Adityanath ، پایگاه سازمانی و کادر خود را در بین شهرک های Rajput در مناطقی از Bihar همسایگان با Gorakhpur گسترش می دهند ، جایی که وزیر ارشد UP از ریاضیات Gorakhnath بوده است از سپتامبر 2014

موضوع خودکشی سوشانت سینگ راجپوت که بر روی تخته “بیهاری پراید” قرار گرفت ، به دنبال جلب نظر راجپوت به BJP بود. هیچ کس “طعمه” را نگرفت.

به نوعی ، این انتخاباتی بود که خواستار تعیین مصائب شدید حادثه بازگشت کارگران مهاجر بود. با همگانی سازی همه گیری ، که در آن بخشهایی از رسانه ها بار دیگر تلاش خود را انجام دادند ، این مسئله منحرف شد. اینجا بود که در فضای مخالف ، تجاوی یداو رشتریا جاناتا دال (RJD) رهبری خود را نشان داد.

آنچه بسیاری از تماشاگران بهار در این بسیج بیش از حد یداو از دست دادند ، نگرانی قابل لمس هنوز برای هژمونی یداوا در میان شادرا و تذکره های غیر یاداو بود. Yadavs با قاطعیت بیشتری در تجمعات تجاوی دیده می شد ، در حالی که افراد فرعی غیر Yadav بیشتر پیرامون Nitish Kumar از طریق ضد تلفیق تجمع می کردند. RJD شاید این را درک نکرده باشد. مسلمانان مدت طولانی رای دهندگان “اسیر” RJD بوده اند. با هم ، ‘M + Y’ (مسلمانان-یاداوها) تقریباً یک سوم جمعیت بیهار را تشکیل می دهند. در بسیاری از صندلی ها ، M + Y به تنهایی 40٪ به علاوه رأی دهندگان را تشکیل می دهد.

این باعث می شود RJD رضایت بیشتری در مورد استقرار اعضای سایر گروه های اجتماعی در سمت های رهبری در RJD داشته باشد. اوپندرا کوشوا ، وزیر پیشین حقوق بشر اتحادیه ، موکش ساهانی ، رهبر حزب ویکاسیل اینسائان ، جیتان منجی و رئیس سابق هند و دیگران هیچ پیشنهادی اساسی مانند معاون رئیس وزارت ارائه ندادند. اگرچه ، با توجه به “زعفران زدایی” رایج ، این رهبران ممکن است در انتقال آرا of جوامع خود به Mahagathbandhan به همان اندازه که در NDA موفق به انجام این کار شده اند ، موفق نشده اند.

در مقابل این ، BJP حزب Lok Janshakti (LJP) را در برابر JD (U) قرار داده و از کاست های فوقانی خوشحال است. ‘aakrosh’ ضد قدرت ، تلاش شد تا پراکنده شود ، در نتیجه تأثیر کلی آن را بر BJP لغو و فقط علیه Nitish Kumar ، نه علیه متحد آن ، هدایت کرد. چراغ پاسوان از LJP یک پیاده به شدت مایل بود که برای این کار استفاده شود ، به طوری که او خود را به زحمت نکشید که تعداد اعضای حزب خود را در مجلس قانونگذاری بیهار افزایش دهد.

LJP در نهایت به یک کرسی دست یافت. در این سناریوی پیچیده ، RJD (بدون شک) با هزینه JD (U) سود بیشتری کسب کرد و از خانه تقسیم شده NDA بهره برد. همچنین با تحکیم بیشتر مسلمانان در پشت Mahagathbandhan – منع محرومیت در منطقه Seemanchal که مجلس کل هندوستان اسد الدین اویسی (AIMIM) پنج کرسی را بدست آورد ، منفعت یافت. در پشت این اجرا ، اویسی روز چهارشنبه اعلام کرد که AIMIM سال آینده در بنگال غربی شرکت خواهد کرد.

با توجه به خشم گسترده علیه ثبت ملی جمعیت (NPR) – ثبت ملی شهروندان (NRC) – قانون شهروندی (اصلاحیه) (CAA) ، JD (U) ، متحد BJP ، تقریباً به طور کامل توسط مسلمانان متروک شد. تمام نامزدهای 11 مسلمان آن ، که به دنبال انتخاب مجدد خود هستند ، از دست داده اند.

در این طرح از سیاست های هویتی قشرها و جوامع ، شاید عاقلانه نباشد که تردید کنیم که NDA – یا ، برای همین موضوع ، مخالفت – صادقانه در مورد دنبال کردن “توسعه” و ایجاد اشتغال برنامه است.

همچنین ، این نگرانی وجود دارد که برای تحقق بخشیدن به برنامه هنوز ناتمام تبدیل شدن به یک نیروی سیاسی سلطه طلب در بیهار ، BJP ممکن است ترجیح دهد ترکیبی از یک برنامه تقسیم مشترک برای تثبیت اکثریت ضد مسلمان را دنبال کند.

آیا یک نیتیش کومار ضعیف شده – اگر کلاً به عنوان رئیس وزیر بعدی به کار خود برگردد – آیا واقعاً می تواند خود را حفظ کند و از بوروکراسی بیهار یک کنترل موثر برخوردار باشد؟ به همین دلیل است که باید دید آیا بهار واقعاً از اصول مانند جاده ، برق ، آب آشامیدنی ، مراقبت های بهداشتی ، آموزش و حکمرانی به سمت ایجاد اشتغال در کشاورزی و صنعتی پیش رفته است.

نویسنده استاد تاریخ دانشگاه علیگره مسلم است