کالباجار ، آذربایجان – گارو دادوسیان در یک وداع تلخ با خانه 21 ساله خود ، سقف فلزی آن را بیرون کشید و آماده آتش زدن خانه سنگی شد. دود غلیظی از خانه هایی که همسایگان او قبل از فرار از این دهکده قومی ارمنی ، قبل از فرار از کنترل آذربایجان ، آنها را آتش زده بودند ، ریخته شد.

این روستا قرار است روز یکشنبه به عنوان بخشی از امتیازات ارضی در توافق نامه پایان دادن به شش هفته درگیری شدید با نیروهای ارمنستان به آذربایجان تحویل داده شود. این اقدام چنان ترس و عصبانیت 600 نفر از مردم را درگیر خود کرد که آنها خانه هایی را که قبلاً دوست داشتند ویران کردند.

این شهرک – به زبان ارمنی به نام کارواچار – از نظر حقوقی بخشی از آذربایجان است ، اما از پایان جنگ 1994 در منطقه قره باغ کوهستانی تحت کنترل ارامنه قومی است. این جنگ نه تنها خود قره باغ کوهستانی بلکه قلمرو قابل توجهی را نیز در اختیار ارامنه قرار داد.

پس از سالها درگیریهای پراکنده بین نیروهای آذربایجانی و ارمنی ، جنگهای گسترده در اواخر سپتامبر سال جاری آغاز شد. آذربایجان با پیشرفتهای بی وقفه نظامی ، اوج خود را با تصرف شهر شوشا ، یک شهر مهم از نظر استراتژیک و دارای اهمیت عاطفی شدید به عنوان یک مرکز دیرین فرهنگ آذری ، به اوج رساند.

دو روز پس از آنکه آذربایجان اعلام کرد که شوشا را تصرف کرده است ، ارمنستان و آذربایجان آتش بس با وساطت روسیه امضا کردند که بر اساس آن قلمرو ارمنستان در خارج از مرزهای رسمی قره باغ کوهستانی به تدریج واگذار می شود.

آذری های مسلمان و ارامنه مسیحی زمانی در این مناطق زندگی می کردند ، هرچند ناآرام. اگرچه آتش بس به جنگ پایان می دهد ، اما خصومت قومی را تشدید می کند.

دادوسیان درباره خانه خود گفت: “در پایان ، ما آن را منفجر خواهیم کرد یا آن را به آتش می کشیم.”

وی در حالی که از نجات آنچه از خانه می توانست استفاده کند ، از جمله پانل های سقف فلزی ، و قرار دادن آن بر روی یک کامیون مسطح قدیمی ، استراحت می کرد.

مقصد نهایی کامیون مشخص نیست.

لوسین ، همسرش ، در حالی که آخرین نگاه را به فضای داخلی خانه انداختند ، گریه کرد و گفت: “ما اکنون بی خانمان هستیم ، نمی دانیم کجا برویم و کجا زندگی کنیم. نمی دانم کجا زندگی کنیم. خیلی سخت است.” .

نگرانی دادوسیان تا ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه گسترش یافت. ارمنستان و روسیه روابط نزدیک خود را حفظ می کنند و روسیه دارای یک پایگاه نظامی قابل توجه در ارمنستان است ، بنابراین بسیاری از ارامنه امیدوار به حمایت از مسکو بودند. در عوض ، روسیه آتش بس و امتیازات ارضی را تسهیل کرد و نزدیک به 2000 صلحبان را برای اجرای آن اعزام می کند.

“چرا پوتین ما را رها کرده است؟” دادوسیان گفت.

صدها هزار آذری با جنگ خاتمه یافته در سال 1994 آواره شدند. مشخص نیست که چه زمانی غیرنظامیان می خواهند در کارواچار مستقر شوند – که اکنون با نام آذری آن کلباجار شناخته می شود – یا در جاهای دیگر.

هرگونه بازگشت می تواند آزار دهنده باشد. مهاجران با پوسته های خالی و سوخته خانه ها روبرو می شوند – یا بدتر. آغدم که قرار است هفته آینده واگذار شود ، زمانی شهری در حدود 40000 نفر بوده است ، اما اکنون یک ساختمان خالی از ساختمانها است که در جنگ اول ویران شده و یا بعداً توسط ستونهای بدست آوردن مصالح ساختمانی خراب شده است.

برای Dadevusyans ، جابجایی ناگهانی آنها بیش از حد حرف است.

گارو دادوسیان در حالی كه دود خانه های در حال سوختن در نزدیكی هوا را خفه می كرد ، گفت: “هنگامی كه 21 سال را در اینجا گذراندید و اكنون باید آن را ترك كنید …” به زودی ، او دانست ، خانه اش یکی از آنها خواهد بود.