در کنفرانس G20 Science 20 در هفته آینده، انتظار می رود هند توجه را به تجربه اخیر Covid-19 و نیاز به جلوگیری فعالانه از “سرریز بیماری های مشترک انسان و دام” به دلیل خطری که آنها برای پیشبرد عفونت از “شیوع محلی به جهانی ایجاد می کنند” جلب کند. پاندمی”.

شیوع بیماری ووهان در چین به طور گسترده ای یک مورد سرریز بیماری مشترک انسان و دام است که در نهایت در سراسر جهان ویرانی به بار آورد.

هند یادداشت هایی را با کشورهای عضو به اشتراک گذاشته است که چگونه “به اشتراک گذاری سریع دانش عفونت های نوظهور در سطوح جهانی می تواند کمک زیادی به مهار چنین نشت ها کند”.
کشورها باید «سیستم‌های نظارت میکروبی نظارت بر حیات وحش» را تقویت کنند تا امکان شناسایی زودهنگام پاتوژن‌های بالقوه با «پتانسیل همه‌گیری» و جلوگیری از «سرریز بیماری‌های مشترک انسان و دام» را فراهم کنند، هند به کشورهای عضو G20 پیشنهاد می‌دهد.

با پشتوانه فناوری‌های دیجیتال، داده‌های مربوط به میکروب‌های در حال گردش و انواع نوظهور باید سریع‌تر از پاتوژن‌ها از مرزهای ملی عبور کنند. به همین دلیل، هند باید در همه مناطق و هر جا که ممکن است در همه کشورها، ظرفیت شناسایی میکروبی و تعیین خصوصیات ژنومی ایجاد شود.

کنفرانس S20 در مورد “سلامت جامع جهانی” در لاکشادویپ در 1 تا 2 مه 2023 برگزار خواهد شد. این نسخه از S20 – دومین کنفرانسی که به میزبانی هند برای نهایی کردن بیانیه G20 برگزار می شود – همچنین به مسائل مربوط به سلامت روان می پردازد. و نقش سیستم های درمانی سنتی

در حالی که اولین کنفرانس S20 در اوایل این ماه بر روی “انرژی پاک برای آینده ای پایدار و عادلانه” متمرکز بود، سومین و آخرین کنفرانس – که در ماه اوت در بوپال برگزار می شود – به نقش فناوری در حفظ فرهنگ ملموس و ناملموس خواهد پرداخت. میراث و ثروت اجتماعی. کنفرانس لاکشادویپ، با این حال، رویکرد “یک سلامت” را پیشنهاد خواهد کرد که تعهد به پایداری اکولوژیکی، نظارت میکروبی مرتبط در سراسر حیات وحش، جمعیت های دامپزشکی و زیستگاه انسانی را تایید می کند.

همچنین یک پارادایم «سلامت کل نگر» شامل سیستم‌های سلامت سنتی و رژیم‌های غذایی را برای درک بهتر تغییرات در سلامت انسان و ایجاد نتایج بهبود سلامت جسمی و همچنین بهبود سلامت روانی پیشنهاد می‌کند.

هند با اشاره به عدم پذیرش/شناخت جهانی برای درمانگران سنتی به دلیل آموزش و مقررات مجوز، این موضوع را مطرح می‌کند که تحقیقات علمی در مورد اثرات سیستم‌های سنتی پزشکی از طریق استفاده از روش‌های علمی پیشرفته مانند اپی ژنومیک، پروتئومیکس، متابولومیک و رونویسی تقویت شود. .